warsztat a kariera sceniczna w Polsce

[wuj Bat]

Tja, może wreszcie kiedyś nasze kochane społeczeństwo dorośnie do tego, że praca CIĘŻKA niekoniecznie musi oznaczać FIZYCZNA. Równie dobrze, jak nie lepiej, można się napieprzyć nie podnosząc niczego cięższego ponad kubek z kawą. Kto miał kiedyś wymagającą umysłową robotę przez dłuższy czas, ten dobrze wie jak można być po tym wykończonym. Ale kretynowi od kilofa nigdy tego nie wytłumoczysz.

Miałem te obie przyjemności: 3 lata robót na magazynie, a tera bania mi tak paruje, że poezja, a dźwigam ino po parę kaw dziennie. W sumie to i trzecią przyjemność też miałem: komponowanie i granie koncertów. Miesiąc temu myślałem, że umrę: 2 koncerty dzień po dniu.

Ideał: grać i z tego żyć. Ewentualnie (czyli realnie ) granie = hobby, a do tego praca fizyczna za dobry grosz - i luz na bani... Zaczynałem robotę, to powiedziałem: mogę robić wszystko jeśli dobrze płacą, nawet myć świnie! A gratis będę im jeszcze fantazyjnie kręcił ogonki (to moja tajemnica jako pracownika dla młodych pokoleń - dać czasem coś z siebie więcej, niż chcą).

I to wcale nie jest OT. Zrozumiałem dawno, że z grania nie będę żył w tym kraju. Nie ma chuja.

Ed: najlepsze było przejście, jak firma jebła i z dyrka zacząłem dorywczo worki dźwigać. wujek żadnej pracy się nie boi

[głuchy_zjeb]

to ja ku uciesze gawiedzi wrzuce ogłoszenie znalezione na forum studenckim:

szukam ludzi do zespołu w stylu klasycznego twee popu/indie popu/c86/ewentualnie post-punk w stylu wczesnych Television Personalities czy Orange Juice, ogólnie kierunek: wszystko z Sarah Records, Brilliant Corners, Shop Assistants, wcześni Belle and Sebastian, ewentualnie Beat Happening, choć raczej brytyjsko. Im mniej umiejętności technicznych, tym lepiej, ideałem byliby fani tej muzyki nieumiejący grać na niczym, będziemy robić covery Marine Girls na dwóch akordach.