No nie można patrzeć na ten pod kątem tego czy film ma sens, bo rzeczywiście nie ma
Pynchon pisze książki o bohaterach, którzy mają paranoje i odkrywają różne teorie spiskowe. Cały film opiera się na tym, że odkrywamy sprawę kryminalną z bohaterem, ale wszystko leci przez filtr tego, że jest naćpany i pewnie także zwyczajnie jebnięty, więc nie do końca wiemy co jest prawdziwe, co mu się wydaje, a co jest zakrzywionym obrazem. Ale wydaje mi się, że w pewnym momencie daje już się to jasno odróżnić.
No i oczywiście dużo tu alegorii, w tych narkotyczno-paranoicznych wizjach.
Niestety nie mogę całościowo ocenić filmu, bo oglądałem z doskoku i kilka scen mi umknęło (jakieś 30 minut łącznie
), ale z tego co obejrzałem, mam naprawdę świetne wrażenia i na pewno powtórzę seans.
