Weźmy na przykład taką firmę jak McKinsey, która jest otoczona aurą mistycyzmu. Na praktyki idzie tam top 3 SGH. Tam na wejściu wiesz, że przed 22 nie wyjdziesz, ale wiąże się to też z adekwatnymi zarobkami. Praktykant na start dostaje dychę.
Nawet zakładając, że to firma z topu i pracownicy z topu, to wytłumacz teraz ludziom "jaka to korpo jest wstrętna, zła i fogle". Ludziom, którzy też zapierdalają dzień w dzień po godzinach, też awansu ni chuja nie zobaczą, też szef jebie ich w dupala bez wazeliny, ale dostają nie 10k jako stażysta, a 1/3 tego jako normalny, etatowy pracownik.
Zresztą nie mam zamiaru ani wybielać korporacji, ani oczerniać małych firm, ale praca w tych dużych naprawdę jest daleka od "korpo chuj". Choćby tylko patrząc na porównanie moje i Żony Mojej - Ona w międzynarodowym molochu (zresztą nie pierwszym w jej karierze), ja w albo małych firmach, albo małych zespołach regionalnych z dużą autonomią (czyli niby część dużej firmy, ale praktycznie i tak lokalne sobiepaństwo) - i w zasadzie niewiele mogę znaleźć tych plusów mojego zatrudnienia nad Jej. No MOŻE atmosfera w pracy, ale z drugiej strony to zależy od pojedynczych ludzi - pracowałem/pracuję i z naprawdę fantastycznymi osobami, jak i (nie)skończonym skurwysyństwem.
Tyle, że Żonie Mojej za pracę płacą, a nie udają. I to za samą podstawę etatu, nadgodziny to już fogle gruby szmalec. A dodatkowo jak tę pracę zmieni (z takich czy innych powodów), to weźmie ze sobą porządną pozycję w CV i teczkę uprawnień, zezwoleń i szkoleń, co jej da praktycznie na wejściu w każdej firmie do jakiej złoży, pensję sporo ponad średnią krajową - co jak na kobietę w wieku 28 lat jest całkiem-całkiem
Ja natomiast swoją historią zatrudnienia, "rozwoju", obiecanek-cacanek i całej reszty (ze stanem konta włącznie, a może i przede wszystkim), mogę sobie dupę podetrzeć.
PS. Daj mi Panie RAZ KURWA W ŻYCIU taką pracę, gdzie (licząc po przypadku @pivovarita czyli 10k miesięcznie > 120k rocznie) byłbym w stanie przy obecnym swoim poziomie życia / wydatkach / zobowiązaniach, odłożyć po roku pracy ca. 100 000 złotych polskich. Chuja że robiłbym po -naście godzin, że wytrzymałbym tylko ten jeden rok, bo dobiłoby mnie to i fizycznie i psychicznie (tja, jakbym niczego takiego w życiu nie przeżył, ale za 2k a nie za 10k pensji), ale jednym takim rokiem ustawiam sobie (no i Żonie) zabezpieczenie na następnych x-lat. Tja...
Niemniej, temat jest nie o wkurwach, a o cieszeniu - ja się cieszę że zaczął się nowy rok, może będzie lepszy (mniej popierdolony?
) od poprzednich. Czego sobie i państwu życzę
PS. A teraz zabieram się do licytowania jednego mojego GASu, bo jest szansa wyrwać go za +- pół ceny rynkowej
