Przy takich tematach w chuj mnie cieszy, że jestem z ateistycznej rodziny, gdzie nikt nie jest ochrzczony, nie chodzi do kościoła, więc dla nikogo nie jest to problem. Natomiast rzeczywiście absurdalne czy nawet żenujące jest zgadzanie się na uczestniczenie w obrzędach religijnych, bo rodzina się obrazi i np. później nie pomoże z mieszkaniem (to już wyrachowanie, jeszcze gorzej). Na chuj taka rodzina, która deklaruje pomoc w zamian za udawaną religijność? Ale to jeszcze powiedzmy jest z obu stron chamsko wyrachowane, więc choć niezdrowe to zrozumiałe.
Gorzej z podejściem - "ochrzczę dziecko, żeby go inni palcami nie wytykali". Tego już zrozumieć nie mogę. Nie ma presji rodziny, presji otoczenia też nie ma, ale jest jakaś wewnętrzna presja, że trzeba dziecko przypisać do kościoła, bo jeszcze mu się krzywda stanie. Że tak na wszelki wypadek. Znam ludzi nieochrzczonych, sam też nie jestem w żaden sposób związany z religią i nikogo z nas nic złego z tego powodu nie spotkało. W zasadzie nikt nawet uwagi nie zwracał, a do szkoły zacząłem chodzić jakieś 20 lat temu, gdy religia katolicka była jednak wszechobecna i miała "silną pozycję". Teraz mamy czasy dość swobodne pod tym względem, a jednak ludzie srają się, że dziecko bez chrztu będzie ganiane po szkole z widłami i pochodniami. Chyba, że jednak zdarza się wykluczanie kogoś z tego powodu, ale jakoś nikt nie kojarzy takiej sytuacji, a jeśli kojarzy jakieś docinki to inna wiara czy jej brak nie były powodem wykluczenia, tylko polem do epatowania złośliwością. Tak jak z głupim i wrednym kolegą z klasy, który nosi okulary (albo jest rudy;P). Przecież nie lubi się go nie dlatego, że nosi te jebane okulary. Ale jak już nosi i się go nie lubi to można mu przynajmniej jakoś dosrać ;].
Tak jak np. lubianego Freddiego Mercurego nazwiemy homoseksualistą, a nielubianego Tomka Jacykowa pedałem ;]
