W rosyjskiej szkole nauczycielka zadała uczniom napisanie wiersza o pomniku partyzanta.
Pierwszy podnosi rękę Wania.
– Nu Wania, czytaj – mówi pani.
Wania czyta:
Стоит статуя
Имеет хуя
Рука поднята
Держит граната.
[Stoit statuja
Imejet chuja
Ruka podniata
Dierżyt granata]
- Charaszo Wania, charaszo. No paprabuj napisat' eto tak, sztoby nie było tam chuja.
Wania rzuca się do pisania. Po chwili podnosi rękę.
– Czytaj – mówi pani.
Wania czyta:
Стоит статуя
Нет у ней хуя
Рука поднята
Держит граната.
[Stoit statuja
Niet u niej chuja
Ruka podniata
Dierżyt granata]
- Charaszo Wania. No ty nie poniał. Napiszy eto tak, sztoby chuja sowsiem nie było.
Wania pisze, po chwili podnosi rękę.
– Czytaj – mówi pani.
Стоит статуя
Совсем без хуя
Рука поднята
Держит граната.
[Stoit statuja
Sawsiem bez chuja
Ruka podniata
Dierżyt granata]
- Oj Wania, Wania – mówi nauczycielka. – Eto nada napisat tak, sztoby wmiesto chuja było sztoniebud inszego. Poniał?
Wania kiwa głową. Pisze. Podnosi rękę.
– Czytaj.
Wania czyta:
Стоит статуя
Рука поднята
А вместо хуя
Висит граната.
[Stoit statuja
Ruka podniata
A wmesto chuja
Wisit granata]
