(na zasadzie "nie, nie, nie może być inaczej. jak studiujesz, to studiuj i nie zajmuj głowy pracą" - czyli uzależniać od siebie)
moi staruszkowie
na szczęście w tym przypadku wychodzi to ze zwykłej troski aniżeli jakiejś obsesji czy czegoś podobnego.
W ogóle kwestia wychowania to ciekawa sprawa. Każdy widzi jaki jest, może dla niektórych to zabrzmi dziwnie ale sam siebie nie uważam za niewypał, pieniądz szanuję, pracę szanuję, rodziców jeszcze bardziej, staram się im pomagać jak mogę czy to oddając część zarobionego grosza na rachunki/zakupy czy to po prostu sumiennie wypełniając obowiązki i wspierając ich jak tylko to możliwe ale jak tak pomyślę jak mojemu przyszłemu potomkowi przekazać te same wartości to szczerze mówiąc mam pustkę w głowie. Mniemam że podręczniki typu "tatuś od podszewki" mają miljord szpont na to jak syna wychować na dżentelmena a nie na menela ale mimo wszystko jakoś nie wygląda mi to na proces łatwy do zaplanowania. Mniemam raczej, że to bardziej ciągła improwizacja ale... cholera, chyba nigdy nie będę miał dzieci xD
