Ale aktorzy grają naprawdę dobrze (ja tam chemię widzę, konwencja bliskości jest wiktoriańska i odwalona na romantico, bo well, oni są ze sobą od miliarda lat) i wszystkie puzzle się składają w taki ładny obrazek z obłędnie klimatyczną muzyką (za samą muzę mogę ten film bardzo bardzo lubić) i przestaje mi przeszkadzać brak dynamiki czy wyraźnie zarysowanej fabuły.
Własnie pisząc o braku chemii nie miałem na myśli charakteru relacji między bohaterami, bo to logiczne, tak jak opisałeś. Tylko miałem wrażenie, że aktorzy bardzo odgrywali swoje role. Że nie do końca czują to co grają. To dziwne, bo Jarmush to bardzo dobry reżyser i aktorzy też doświadczeni (przynajmniej Swinton i Wasikowska, bo gościa nie znam), ale w trakcie oglądania czułem się jakby aktorzy wiedzieli, że są oglądani.
Tak, byłem trzeźwy
W każdym razie bardziej przekonuje mnie Jarmush w klimacie Broken Flowers i Down by Law.
A z innych ostatnich:
Whiplash 7/10
Nightcrawler tysz 7/10
Birdman ciągle czeka.
Ach... no i "Frank"
10/10 jak chuj
