Miałem tu nie zaglądać, ale tak piękne, że muszę się podzielić. Znalezione w sieci:
Misia pamięci żałobny rapsod
Na motywach tekstu C.K. Norwida
Czemu, Misiu, odjeżdżasz, z siodła wyrzucon brutalnie,
przy żałobie, co kirem w Łomiankach się ściele?
Miecz krawata spoczywa na znękanym bratnią zemstą dziś ciele,
Łka rosomak i casa wznieść się znów pragnie.
Wyją, wyją silniki w twoich autach służbowych,
ronią łzy pretorianie i mruczy diesel wzruszony.
Grzmią haubice w Orzyszu, czołgi grają w Żaganiu,
wyje horda zdradziecka z radości, żeś już martwy na amen.
Pokłaniają się z góry lufy dział samobieżnych we łkaniu,
farmaceutów cech smutny maści czoło twe tranem....
II
Kroczy MON zapłakany, (drony nad nim jak wrony),
z bukietami goździków czarnym wiatrem szarpanych.
W konchy łzy się zlewają żałobników ofiarnych
(jeden goździk jest biały, a drugi goździk czerwony).
Rwie się offset i każdy żołnierz salut ci składa,
kroczy Krakowskim Przedmieściem żałobna parada.
III
Tu Antoni, twój ojciec, niczym gromem porażon,
z oka zawsze czujnego łza krwawa trysła,
jęk żałosny z siebie dobywa niby żurawi klangor,
łza policzkiem pobladłym sunie jak Wisła.
IV
Tam Jarosław ostrze z krwi niewinnej ociera
i słychać rechot, co snuje się po pustych willi pokojach,
twarz upiorna w księżyca świetle zza szyb przeziera,
gną się drzewa i krzewy w czołobitnych pokłonach.
V
Dalej - dalej - wicher w przyszłość niesie dzieło twoje,
rady nadzorcze, i krawat i garnitur gładki,
to dla Polski wszystko: otwarte gabinetu podwoje,
wiatr trumienny zrzuca ze stołu notatki.
VI
I powleczem korowód, Misiu, ku twej chwale,
farmaceuci, żołnierze, szepcząc w swe ajfony,
żeś ty wrogom w twarz splunął zuchwale
i poległ; kto inny cię zastąpi, są nas tu milijony...
VII
Dalej - dalej - ...
