MrJ, wszystko ok, ja rozumiem Twoj punkt widzenia. Lubię sam (lubię to mało powiedziane, uwielbiam!) słuchać czegoś bardziej skomplikowanego harmonicznie niż death metalowy wpierdol i zdecydowanie bardziej zróżnicowanego wyrazowo - czyli jazzu. Tak samo jak progresywnego rocka czy muzyki klasycznej...
Tylko widzisz - w takich bardziej lajtowych klimatach po prostu liczy się troszeczkę w muzyce i sposobie gry muzyków coś innego, niż w rasowym śmierć metalu. Niemniej jednak nie można się w taki sposób blokować, albo raczej - źle identyfikować ze sobą różne bodźce. Napisałeś, że nie pasuje Ci co wychodzi spod jego paluchów - w takim razie bardziej oceniasz kompozycję, a z kompozycjami to jest tak, że jednemu coś się może podobać, a innemu nie - i nie ma w tym nic złego. Świat zawsze był, jest i będzie pełen zarówno hejterów jak i fanbojów.
Najlepiej jest doszukiwać się tego, co może Cię zaintrygować i zainteresować zamiast skupiać uwagę na tym, co Ci przeszkadza. Czyli - w przypadku powyższego zamiatacza basowego - skup się na warsztacie owego Pana, umiejętnościach technicznych, zwróć uwagę jak niewiele wysiłku wkłada w napierdalanie na tym basie (skoro grasz na basie to sam wiesz jak ciężko jest dociskać struny, płynnie grać i skakać w dużej skali po przesiadce z wiosła - masz porównanie). Technika w metalu jest rzeczą najważniejszą, bo umożliwia NAPIERDALANIE.
W jazzie, muzyce klasycznej, rocku - technika jest tylko bardzo pomocna przy osiąganiu innych, bardziej znaczących aspektów dla tych gatunków muzycznych. Bo jazz, muzyka klasyczna czy rock wcale nie muszą być szybkie i wysublimowane technicznie jak metal, żeby były dobre.
-------------
TL;DR
Przychodzi hipochondryk do lekarza:
- Panie doktorze – mówi facet – żona ciągle mnie zdradza, a mi rogi nie rosną…
- Czyś pan zwariował?! – wrzeszczy lekarz – przecież to tylko przenośnia!
- Dzięki Bogu, bo już myślałem, że mam niedobór wapnia.
