Do najbardziej reprezentacyjnych przedstawicieli Polskiej Marynarki Handlowej należał kapitan Dymitr Szrajber. Przystojny, elegancki, w świetnie skrojonym mundurze ozdobionym kilkoma rzędami wysokich odznaczeń bojowych, wytworny w obejściu, cieszył się sympatią w każdym towarzystwie. Miał licznych przyjaciół w Polsce i poza jej granicami. Poślubił też jedną z najpiękniejszych w kraju kobiet. W czasie wojny światowej pełnił wiele ważnych funkcji w polskiej i angielskiej flocie wojennej i handlowej. Między innymi sprawował przez pewien czas obowiązki komendanta wojennego portu w Aleksandrii. Znali go przedstawiciele firm agencyjnych, dyplomaci, armatorzy, dyrektorzy, szefowie policji i władz portowych portów basenu Morza Śródziemnego, Afryki, Europy i Stanów Zjednoczonych. Polskie statki, którymi po wojnie dowodził, nigdy nie stały na redzie. Wprowadzano je natychmiast. Formalności załatwiano błyskawicznie.
Wielce się jednak zdziwił kapitan, kiedy spostrzegł, że i w Chinach mu sprzyjają. Czyżby aż do Azji wieść o mnie dotarła? - myślał mile połechtany.
Mylił się jednak, bo powód sympatii, jaką mu okazywano w Chinach, był zupełnie inny i zaskakujący. Jeden z zaproszonych dygnitarzy chińskich spojrzał z dumą na barwny, surrealistyczny portret żony kapitana i wyraził swe uznanie.
- W wielu przebywałem już statkowych salonach, odwiedzałem kapitanów statków różnych bander, ale tylko u pana, kapitanie - tu skłonił się ceremonialnie - jest portret Mao Tse-Tunga.
