Wiadomość #78659

[wuj Bat]

Dużo uwag zrobił Jacek Kobylski na temat zakwaszania się mięśni dłoni, przy zbyt cienkim gryfie.

A dodaj psze coś więcej - zrobiło się ciekawie.

Wypróbowałam kilka różnych gryfów, potem dodałam coś od siebie i tak powstał gryf pode mnie. Jacek powiedział gdzie idę w dobrym kierunku, co jest absolutnie złym pomysłem. Ja powiedziałam co podoba mi się w tej i tej gitarze, co nie leży mi w tej i tej... i tak powstał gryf pode mnie.

Sytuacja jak marzenie!
Piszesz, że bliżej wyższych pozycji - tym bardziej płasko. Czyli cały profil czy tylko radius? Jakie progi? Jakaś specyficzna szerokość, czy rozstaw strun standardowy? Np. Malmsteen ma gryf bardzo wąski - oglądałem film z custom szopy Fendera.

Generalnie staram się grać dosyć szybko i są gitary na których lekko się leci, a i takie, gdzie (podejrzewam), że i Rusty by wszystkiego nie dał rady zagrać. Dlatego ciekawią mnie patenty tych speed-wymiataczy - a przecież wszystkich ich sygnatur nie będę miał nigdy okazji ograć. Poza tym - jestem lewy!!!

Edyta:
chyba zaczynam dochodzić do jakichś wniosków. Wbrew pozorom to nie są żarty, normalnie matematyka :
http://en.wikipedia.org/wiki/Fingerboard#Radius
Chyba zaczynam dochodzić do jakichś wniosków - że to kombinacja parametrów decyduje o wygodzie. Bo np. Les Paul ma zajebisty radius, a klasyki wręcz nieskończony (czy też zerowy ) - i wcale mega się na nich nie zapierdziela. A z kolei Fender specjalnie się radiusem nie różni o wielu standardowych gitar - a na moim Batocasterze ino dym idzie!