Jako, że moje granie na klasyku trochę się rozwinęło ponad granie dla samego siebie / znajomych / na jakiś amatorskich przeglądach czy występach, to potrzebowałem gitary klasycznej lepszej niż Yamaha C-30M, której posiadaczem byłem i dalej jestem. Zaczęły się poszukiwania gitary z litym topem, która zabrzmi tak, że będę miał kisiel w majtkach. No i oczywiście będzie dla mnie przystępna cenowo. Jeździłem po sklepach i znajomych w poszukiwaniu tej jedynej. Ogrywałem różne modele Admiry, Corta, Manuela Rodrigueza, trafiłem wreszcie na gitarę firmy Alhambra. Model który wpadł w moje łapska był daleko poza moimi możliwościami finansowymi, ale postanowiłem poszukać tańszych modeli tej marki. No i się udało. Drogą kupna nabyłem używaną Alhambre 1C w stanie idealnym.
Zmieniłem szybciutko struny na ErnieBall'e z czarnym nylonem i póki co brzmi mi to przecudnie. Fabrycznie gitarka nie ma żadnych niedoróbek, poprzedni właściciel (a właściwie właścicielka) rzadko z niej korzystała, więc także u niej nie doznała żadnych uszczerbków.
Jeśli chodzi o specke to płyta wierzchnia jest z litego cedru, spód i boki są mahoniowe, gryf także mahoniowy, a na podstrunnicy palisander ( już miałem cytować, ale się powstrzymałem
). Klucze najzwyklejsze w świecie, niklowane, ale strój trzymają ładnie, więc narzekać nie mogę.
Zachwycony jestem nią bardzo, wygoda gry niesamowita, brzmi jak należy i dochodzę do wniosku, że była najlepszym wyborem w tym pułapie cenowym. A teraz foty:
Oczywiście specjalna fota ze stopą jest! Jak mi coś jeszcze mądrego do głowy wpadnie to napiszę, próbki jakieś nagram, ale nie wiem kiedy, jak mi się uda od pałkera sprzęt pożyczyć to nagram. A teraz idę się dalej cieszyć
