Ja co roku przeżywam lekki szok wracając z wakacji za granicą. Tego roku udałem się na wieś w południowej Francji w obie strony autostopem, bo to mój preferowany rodzaj podróżowania dopóki mam na niego siłę i jestem w stanie odmówić sobie wygód. Mniejsza. Wracam do kraju gdzie słyszę i rozumiem wreszcie o czym rozmawiają między sobą ludzie, gdzieś przeleci włączona telewizja, a to z kimś obcym się pogada. Mam wrażenie,
za każdym razem, że mentalność i cechy naszego narodu są wówczas bardziej przerysowane niż na niejednym komiksie satyrycznym. Aż ciężko uwierzyć, że to jednak rzeczywistość i z roku na rok coraz trudniej mi się w tym zaklimatyzować. Oczywiście po czasie każdy się przyzwyczai, ale te pierwsze kilka dni jest po prostu bezcenne. Podróże kształcą, ale powroty potrafią nieźle przygnębić i jednocześnie rozśmieszyć. Ot taka refleksja
