asertywna postawa to jest np. jak ktoś stwierdza: "jak mieszkasz pod moim dachem i żresz moją szynkę to powstrzymaj się z łaski swojej od wpierdalania jej w piątek. jeżeli masz z tym problem, życzę powodzenia w usamodzielnianiu się". nie mówię, że pochwalam, albo że sam zrobiłbym tak samo, ale postawa jest asertywna i uprawniona. chociaż może nieco krótkowzroczna.
Nie, to jest agresywna postawa. Narzucasz komuś swoje irracjonalne widzimisię i szantażujesz. Asertywnym by było, gdybyś po prostu powiedział, że np. "w piątki nie należy jeść mięsa, bo coś-tam i naprawdę wolał(a)bym, abyś tego nie robił(a), wręcz cieszyło by mnie to" - ale nikogo do niczego mimo wszystko nie zmuszasz, ani też nie ględzisz przy każdej możliwej okazji, a jedynie dajesz w granicach rozsądku to drugiej osobie do zrozumienia. W zależności od reakcji drugiej osoby co najwyżej mógłbys wskazać jeszcze na jej ewentualną niestosowność (i nie chodzi mi tutaj o po prostu zjedzenie tej szynki, bo ktoś nie identyfikuje się z katolickimi wartościami i grzecznie odmówił, a o chamskie odzywki) i powiedzieć, ze ci z tego powodu przykro i nie odpowiada ci postawa dzieciaka, z uzasadnieniem.
natomiast postawa "mam gdzie mieszkać, co jeść i bielizna zawsze uprana. ale nie mogę wpierdalać szynki jak mam na to ochotę. ludzie som chujowi a życie bez sęsu" to jest gówniarski foch. howgh.
Gówniarski foch to by był, gdyby wszyscy wszystko za ciebie robili, włącznie z podcieraniem dupy, a ty nic byś nawet nie kiwnął palcem (choćby żeby po sobie posprzątać) i miał pretensje, gdy ktoś ci uprzejmie na to zwraca uwagę i sugeruje ogarnięcie się. A jeśli wypełniasz wszelkie domowe obowiązki, pomagasz w jego utrzymaniu w sposób poza-finansowy (a już zwłaszcza gdy jeszcze być może dokładasz do domu finansowo), jesteś uprzejmy, pomocny itp. ale mimo wszystko szanujesz
swoje własne prawa i poglądy i potrzeby i bronisz ich w sposób kulturalny, acz zdecydowany, to jest to postawa asertywna.
